Zakljucak o Aleksandru Makedonskom

U Aleksandrovom carstvu su srušene granice između grčke i istočnjačke civilizacije. Grci koji su do tada bili zbijeni na uskom pojasu obale Egejskog pojasa, sada su prelazili granicu, prodavati robu i širiti svoju umjetnost i znanje širom Azije. Tako je rođena nova kultura koja se zovala helenizam. Helenizam znači „grčki uticaj" i predstavlja mješavinu grčkih i drugih azijskih kultura. Helenizam se proširio do krajnjih granica Aleksandrovog carstva. Grčki arhitektonski stil se može uočiti na zgradama i statuama izgrađenim i podignuti širom Male Azije, Persije, Egiptu, pa čak i u Gandari. Iako sam Aleksandar nije bio previše zainteresovan za širenje Grčke kulture, upravo je on doprinjeo širenju helenizma zbog toga što je gradio građevine u gčlkom i makedonskom stilu i što se na njegovom dvoru i u njegovoj vojsci govorio grčki jezik. Poslije njegove smrti njegovi naslednici su nastavili da šire i nameću grčku kulturu ubrzavši tako njen razvoj. Ovaj upliv grčke kulture je doveo do renesanse azijske civilizacije, koja je u to vrijeme bila oslabljena, i zato se ta kultura raširila na sve strane istočnjačkog svijeta. Najsnažniji uticaj grčke kulture izvršen je u Egiptu. Središte razvoja je bilo u Aleksandriji i okolnoj oblasti zbog izgradnje velikog svjetionika i biblioteke, što je ovaj grad pretvorilo u najveći kulturni i ekonomski centar na svijetu. Kasnijeje sa svoje strane Azija izvršila uticaj na Grčku. U Grčku civilizaciju prodrle su budistička učenja putem tekstova kao što su „ Pitanja kralja Milinde". Tako je stvorena veza između civilizacija u Indiji, Srednjem istoku i Grčkoj, koje se prije toga nikad nisu susrele. Superiorni aspekti svake civilizacije su uticali na novu kulturu čineči podsticaj na razne aktivnosti i vidove stvaranja.

Aleksandar je bio uzor kasnijim osvajačima. Njegova osvajanja su izučavali velike vojskovođe i vladari. Tako je Julije Cezar volio da čita priče o njemu. Hanibal, general iz Kartagine je pomno izučavao svaku njegovu bitku i tvrdio da iz njih može da se nauči tehnika ratovanja. Aleksandrov uticaj se nastavlja do današnjih dana. Napoleon je dekorisao privatne odaje Aleksandrovim portretom. Hitler je u svojim govorima pominjao Aleksandrovo širenje na istok, poredeci Persijsko carstvo sa Rusijom a Njemačku sa Makedonijom. Kao što je Aleksandar žudio da nadmaši Ahileja, tako su mnogi žudili da nadmaše njega. Zbog toga je često dolazilo do ratova širom svijeta. Ipak nisu se sve bitke završile samo razaranjem. Kao što je poslije Aleksandrovih osvajanja rođena nova kultura, tragični događaji su stimulisali razvoj. I ti događaji su doveli do stvaranja legendi. Heroja rađa heroj. Iz toga slijedi daje predak svih heroja Aleksandar Veliki.

Makedonske vojske

„Heteri" i „Pezeteri" Najjači na svijetu

Aleksandrova vojska je bila superiorna u svim bitkama koja je vodila. Vojskaje imala moral na zavidnom nivou. Makedonci su stalno pratili Aleksandra i pazili da on nikad ne ostane sam i izložen. Tako da su oni kad god je ktalj bio napadnut, pravili bez oklijevanja ljudski štit. Ovi pratioci su se zvali Heteri, što je na makedonskom značilo „pratioci konjanici". Oni su bili sinovi plemića koji su odrasli zajedno sa Aleksandrom.
Glavne makedonske vojne snage su se razlikovale od vojnih snaga drugih država. Njihovi pripadnici su imali poseban odnos sa kraljem i nazivali su se Pezeteri, što znači „pratioci pješadinci" danas bi ih opisali kao tešku pješadiju. Oni su nosili koplja dugačka šest metara i nijedna vojska nije imala ni blizu dugačka koplja. Ovo koplje se nije moglo nositi jednom rukom, ali je bilo veoma efikasno. Vojnici u borbrnoj formaciji su bili rame uz rame i ova formacija se nazivala falanga. Međutim, tajna makedonske vojne nadmoći je ležala u bliskoj vezi sa kraljem. Makedonska vojska je bila sačinjena od dobrovoljaca, odlično obučenih, sa visokim stepenom motivacije, i to juje činilo nepobjedivom.

Biografija Aleksandra Makedonskog

Aleksandar, koji će kasnije postati „ Veliki" rodjen je kao sin makedonskog kralja 356. godine prije nove ere u sjevernom dijelu Grčke. Njegov otac Filip je imao mnogo žena i sa njima mnogo sinova prije nego sto se rodio Aleksandar. Međutim, pošto je Aleksandar bio sin njegove zakonite žene, u njega je polagao mnogo nade, i kao otac je prema njemu bio veoma strog. Aleksandar je stekao najbolje spartansko obrazovanje. Filip je bio veoma surov kao otac i kažu da je jednom prilikom bacio Aleksandra u čopor lavova. Aleksandrov danje počinjao prije svitanja, nakon oskudnog doručka. Kako su dani prolazili, on je izvrsavao svoje stroge vojničke dužnosti zajedno sa sinovima ostalih plemića. Obučavan da komanduje vojnicima i da ih predvodi, zbližio se sa ocem. Zahvaljujuči ovakvom načinu života, postao je stamen i izdržljiv, odan stoičkoj etici.
Izabiranjem izuzetnog učitelja, Filip je Aleksandru pružio izuzetno obrazovanje, obrazovanje dostojno jednog kralja. Prije njega ih je bilo nekoliko, ali ni jedan nije ispunio kraljeva očekivanja. Imajući u vidu najbolje učitelje u cijeloj Grčkoj, odlučio se za Aristotela, veoma cijenjenog i svestranog učenjaka, koga je Bog obdario najbrilijantnijim umom među Grcima. Aristotel je došao u Makedoniju i bio bogato nagradjen da princu pruži svestrano obrazovanje iz svih predmeta, od filozofije do politike, preko biologije do astronomije. Sto se nauke tiče, volio je astronomiju i kažu da mu je omiljeni epski lik bio Ahilej, junak Homerove Ilijade. Kad je odrastao, bio je princ spretan i sa perom i sa mačem. Postao je kraljev zastupnik 340, godine, kad mu je bilo tek šesnaest godina, a slijedeće dvije godine se borio kao zapovjednik u bici kod Heroneje.
Aleksandar je cijenio hrabrost, pa čak i kod svojih neprijatelja, što svijedoči i jedna priča o hrabroj ženi iz Tebe koja je ubila jednog makedonskog vojnika, a kada su je doveli pred Aleksandra on ju je pustio kada je vidio sa koliko hrabrosti ona pruža otpor vojnicima. Divo se on i mudrim ljudima. Postoji jedna anegdota o susretu Aleksandra i Grčkog filozofa Diogena koji je živio u buretu. Navodno je Aleksandar čuo za veliku mudrost tog siromašnog starca i došaoje do njegan i rekao mu: „Kaži šta ti treba. Sve ću ti dati". Na što ga je Diogen pogledao i odgovorio: „ Onda se molim vas sklonite. Zaklanjate mi sunce". Aleksandar je bio šokiran stavom koji isključuje svaku vrstu materijalne koristi pa je rekao: „ Da nisam Aleksandar, poželo bih da budem Diogen."